1- امیر المؤمنین علیه السلام فرمود: عمل با تقوا اندک به حساب نمى آید، چگونه اندک باشد عملى که پذیرفته شود.
2- مفضل بن عمر گوید: در خدمت امام صادق سخن از اعمال به میان آمد، من گفتم: عمل من بسیار اندک و ضعیف است، حضرت فرمود: آرام باش و از خدا استغفار کن، سپس به من فرمود: عمل اندک با تقوى بهتر از عمل زیاد بدون تقوى مى باشد. گفتم عمل زیاد بدون تقوا چگونه است؟
فرمود: مثلا مردى اطعام مىکند و با همسایگانش نیک رفتارى مى نماید و از مهمان و واردین به خوبى پذیرائى مى کند ولى چون دربى از حرام به رویش گشوده شود از آن داخل مى گردد (یعنى با همه کارهاى خوبش چون کار حرامى پیش آید از آن پرهیز نمى کند) و این عبارت از عمل بدون تقوا است، ولى مردى چنین کارهائى را ندارد اما چون دربى از حرام برویش گشوده شود داخل نمى گردد.
3- یعقوب بن شعیب گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام مى فرمود: خداوند بندهاى را از ذلت گناهان به عزت پرهیزکارى منتقل نمى کند مگر اینکه او را بدون مال بىنیاز مى سازد، و بدون رعیت و عشیره عزیز مى گرداند، و بدون ارتباط با بشرى مانوس مى کند.
4- در روایت است که از گفتار رسول خدا (ص) این بود که مى فرمود: بهترین توشه تقوا است.
5- هیثم بن واقد گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام مى فرمود: کسى را که خداوند از ذلت معصیتها به عزت تقوا بیرون آورد بدون ثروت بى نیازش مى کند، و بدون عشیره عزیزش مى گرداند، و بدون یارى مانوسش مى سازد. و هر که از خدا بترسد خداوند همه را از او مى ترساند (هیبت و عظمتى به او مى بخشد که همه را در مقابل او خاضع و زبون مى گرداند) و هر که از خدا نترسد خداوند او را از همه چیز مى ترساند (چون کسى از خدا نترسد اتکاء و اعتمادش از خدا بریده گردد و در نتیجه ضعف و ناتوانى از همه کس واهمه پیدا مى کند) و هر که به روزى اندک از خدا راضى شود خدا نیز از عمل اندک او راضى مى شود، و هر که از کسب معاش شرم نکند (و تکبر و خود پسندى مانع از کار و کوشش او نگردد) تحصیل روزیش آسان مى شود و عیالش در نعمت قرار مى گیرند، و هر که در دنیا پارسائى کند خداوند حکمت را در قلبش جارى گردانیده و زبانش را (در بیان حکمت و حق) گویا مى کند و در نارسائى و عیوب دنیا و مرض و داروى آنها بر او بصیرت و بینائى مى دهد، و او را به سلامتى از دار دنیا به خانه خوش و سالم آخرت بیرون مى برد.
6- ولید بن عباس گوید: شنیدم امام صادق علیه السلام مىفرمود: حسب و برازندگى و افتخار به کردار است و شرافت به مال است و کرامت به تقوا است.
7- حضرت امیر علیه السلام در ضمن خطبهاى در نهج البلاغه مىفرماید: آگاه باشید که لغزشها و گناهان مانند اسبان چموش و نافرمانبریند که اهلش بر آنها سوار شدهاند و لجامهایشان گسیخته گشته است و آنان را بسوى آتش مىافکنند. آگاه باشید که پرهیزکارى مانند شتران رام و فرمانبریند که اهل تقوى بر آنان سوار شده و لجامشان بدست آنان داده شده که آنان را بسوى بهشت برانند.
8- و باز مىفرماید: پرهیز کن خدا را اگر چه اندک باشد، و قرار بده میان خود و خدایت پردهاى اگر چه نازک باشد (گستاخى و پردهدارى را در کثرت انجام معصیت و گناه به نهایت نرسان).
جهاد النفس وسائل الشیعة / ترجمه صحت، ص:104 - 106
________________________________________
شیخ حر عاملى، محمد بن حسن - صحت، على، جهاد النفس وسائل الشیعة / ترجمه صحت، 1جلد، انتشارات ناس - تهران، چاپ: اول، 1364ش.
