فرزندم !
56 اگر مىتوانى، نگذار یکى که نعمتى در اختیار دارد، بین تو و خدا قرار گیرد. (نعمت را به جاى این که از او بخواهى، مستقیم از خود خدا بخواه).
57 به هر حال، همان قسمت و سهم مقررت را مىگیرى؛
58 ولى کم و اندکى که خود خداى پاک به آدم بدهد، بزرگتر و با ارزشتر از زیاد و بسیارى است که آفریدگانش بدهند؛ با این که همه و هر نعمتى از اوست.
59 جبران ضررى که از سکوت به تو مىرسد، آسانتر از جبران حرفهاى نابجاست.
60 بندهاى ظرف را اگر خوب و محکم ببندى، هرچه در ظرف است، سالم مىماند.
61 من بیشتر دوست دارم که هرچه دارى، درست نگهدارى؛ تا اینکه بیفتى پى آن چه دیگران دارند.
62 تلخى یأس، بهتر از خواستن از مردم است.
63 کار کم درآمد با پاکدامنى، بهتر از توانگرى با گناه است.
64 آدم، راز خودش را بهتر از هر کس دیگر نگه مىدارد.
65 خیلىها در راهى سعى مىکنند که به ضرر خودشان تمام مىشود.
66 پرحرف، هرزهگو مىشود
67 و آن که مىاندیشد، بینایى مىیابد.
بخشی از نامه سی و یکم نهج البلاغه
یا حسین
