فرزندم!
** آخر راه را آباد کن.
** آن دنیا را با این دنیا عوض نکن
** درباره آنچه نمىدانى، گفتگو نکن
و آن جا که لازم نیست حرفى بزنى، نزن
** اگر مىترسى در راهى گم شوى، همان اول راه، پا، پَس بکش؛
** چون، در آستانه سرگردانى، بازایستادن و تأمل، بهتر است از این که بگذارى حوادث هولناک، تو را بر پشت خود بنشانند و هرجا ببرند.
** به خوبىها بخوان و اهل خوبى باش!
** با دست و زبان، بدى را بران!
** تمام سعىات را بکن تا از اهل بدى، دور بمانى!
** آن طور که شاید و باید، در راه خدا جهاد کن و نگذار تا ملامت هیچ ملامتگرى، تو را نگه دارد.
** در جستوجوى حقیقت، هر جا که هست، در اعماق سختىها و در انبوه حوادث، غوطهور شو.
** و پِىِ فهم حقیقت دین باش!
** خودت را عادت بده به صبورى و تحمل ناگوارىها!
** چه اخلاق خوبى است این صبورى و این شکیبایى در مسیر حق!
** در همه احوال، وجودت را به خدایت بسپار!
** پیش او باشى، پناهت امن است و نگهبانت قوى.
** هرچه مىخواهى، تنها از او بخواه
** که دادن و ندادن، دست اوست.
** مدام از او تقدیرهاى خوب بخواه!
** فرزندم، به این سفارشها دقت کن و به این نامه، پشت نکن.
کاش کاش و .... ما قدر این توصیه ها را می دانستیم !
(ترجمه بخشی از نامه سى و یکم نهج البلاغه)
