به جایى دیگر باید رسید.
بدان، فرزندم!
1 بىتردید، تو را براى آخرت آفریده اند؛ نه براى دنیا
2 براى فنا، نه براى بقا؛
3 براى مرگ؛ نه براى زندگى.
4 جایى فرود آمدهاى که از آن جا باید رفت؛
5 تو در جاده آخرتى!
6 تو شکار فرارى مرگى و فرارى از مرگ، نجات نمىیابد.
7 مرگ، شکار خودش را پیدا مىکند.
8 و بى برو برگرد، آن را مىگیرد.
9 بترس از این که مرگ، موقعى سراغت بیاید که دارى گناه مىکنى.
10 و با خودت هم مىگویى که از این گناه توبه مىکنم.
11 بترس از این که مرگ، بین تو و توبه موعودت، فاصله بیندازد، اگر این طور شود، خودت را تباه کردهاى.
بخشی از نامه سی و یکم نهج البلاغه
......
