فرزندم!
12 زیاد، یاد مرگ کن؛
13 یاد جایى که ناگهان در آن فرو مىافتى
14 و بعدِ مردن، به آن مىرسى؛
15 تا وقتى سراغت آمد، آماده باشى؛ کمربسته و مهیا؛
16 نکند ناگهانى غافلگیرت کند و مغلوب شوى؛
17 نکند رنگ و لعاب مردمى که خیال برشان داشته، در دنیا مىمانند،
مردمى که مثل سگ، دنیا را از هم مىدزدند، تو را گول بزند.
18 خدا که از احوال این روزگار پست، تو را خبر کرده،
19 خود دنیا هم به تو، خودش را معرفى کرده،
20 و زشتىهایش را نشانت داده.
بخشی از نامه سی و یکم نهج البلاغه
